به بهانه شهادت امام مجتبی(علیه السلام) -آیا شرایط زمان ما همانند شرایط زمان امام حسن(علیه السلام) است؟

 ایشان در این جلسه، صریح‌تر از همیشه گفت: «امام حسن(ع) امام صلح و پیوند بود، ایشان امامی بود که با ایجاد وحدت برای حفظ اساس اسلام، گام برداشت. وقتی برخی از اصحاب امام حسن(ع) آمدند با زبان معترضانه که چرا صلح کردید، چرا پیمان را امضا کردید، حضرت فرمودند، جامعه اسلامی که فقط شما ۱۰ نفر نیستید، شما ۲۰ نفری که این جا نزد من آمدید که فقط دنیای اسلام نیستید. من در مسجد رفتم برای مردم سخنرانی کردم و دیدم اکثریت قاطع جامعه صلح می‌خواهند و وقتی که مردم این را می‌خواهند، صلح را انتخاب می‌کنم. این راه امام مجتبی(ع) است. امام مجتبی به ما می‌آموزد که مرد جنگ باشیم به روز جنگ و مرد صلح باشیم به روز صلح. اگر در روز صلح، جنگیدیم و در روز جنگ، صلح کردیم، هر دو خطا و اشتباه است. به‌موقع باید بایستیم و بجنگیم و به‌موقع باید صلح کنیم».

اما این اظهارات روحانی که البته پیشتر هم کم و بیش از جانب خود او تکرار شده بود، باعث واکنش هایی شد.

محمد ایمانی از فعالان سیاسی اصولگرا در این باره نوشت: «آقای روحانی چندمین بار است که اصرار دارد صلح امام حسن(ع) را مصادره به مطلوب کند و به خیانت برخی خواص و فرماندهان لشکر در این صلح تحمیلی نپردازد؛ چرا؟! آیا فصل خیانت یارانی مانند عبید ا… بن عباس، از کتاب تاریخ آقای روحانی سرقت شده؟ یا تعمدی برای کتمان این فصل مهم وجود دارد؟!

عبید ا… بن عباس، فردی با نفوذ و فرمانده لشکر امام حسن(ع) بود اما به نصایح و هشدار های امام(ع) هنگام مذاکره با معاویه و عمروعاص تمکین نکرد. معاویه، هم او را فریب داد و هم با رشوه ای هنگفت خرید! عبید ا… به همراه هشت هزار نفر، همان وسط جنگ، به جبهه دشمن پیوست! اگر صلح و نرمش قهرمانانه، برای امام حسن(ع) تدبیری شجاعانه محسوب می شود، برای ابن عباس ها که در اطراف امام(ع) فراوان بودند، خیانت و ننگ و عار ابدی است».

ایمانی در بخش دیگری از یادداشت خود افزوده است: «صلح بر جنگ ترجیح دارد؛ اما زمانی که دشمن بنای زورگویی و تعدی و باج خواهی نداشته باشد. در مقابل دشمن متخاصم باید ایستاد و جنگید. پرچم صلح را در چنان شرایطی بالا بردن، عین خیانت و حماقت است. در چنین موقعیتی، خواص و صاحب منصبان و تریبون داران هستند که می توانند مردم را به مقاومت -با سرانجام عزت و پیروزی- فرا بخوانند یا بر اثر آلودگی به دنیاطلبی و اشرافیت و نفوذ، نسخه تسلیم را تجویز کنند. »

جالب آن که سال ۹۴ هم وقتی روحانی این بحث را مطرح کرده بود، داریوش سجادی از فعالان سیاسی در خارج از کشور در یادداشتی نوشته بود: «اهتمام امام حسن در صلح با معاویه حفظ حداقل ها از سر معذوریت ها بود. به تعبیر رسای آن حضرت؛ “من به این علت حکومت و زمامداری را به معاویه واگذار کردم که اعوان و یارانی برای جنگ با وی نداشتم. اگر یارانی داشتم شبانه روز با او می جنگیدم تا کار یک سره شود.”»

اما سخنان دیروز روحانی درباره صلح امام حسن باعث واکنش تعداد زیادی از کاربران فضای مجازی نیز شد. در ادامه گزیده ای از این واکنش ها می آید:

«روحانی که از عاشورا درس مذاکره گرفته بود، از صلح امام حسن(ع) نیز نتیجه گرفته باید رفت و با آمریکا صلح کرد غافل از این که… صلح امام حسن(ع) نتیجه خیانت خواص بود. ایشان فرماندهان خائنی مثل ابن عباس داشتند اما…رهبر انقلاب، سردار سلیمانی ها را دارند! به جای تحریف تاریخ، کمی کار کنید.»

«آقای روحانی امام حسن(ع) اگر صلح کردند به اجبار و اکراه و فشار اطرافیانشان بود و اقتضای زمانه‌شان وگرنه زمان، زمان جنگ بود و ایشان برای پیکار با دشمنان زمانه‌شان کاملا آمادگی داشتند «اگر اطرافیان یار می‌بودند».

«کسی منکر صلح نیست ولی اینا که جنگ می‌خوان باید باهاشون جنگ کرد چه جنگ نظامی، اقتصادی، فرهنگی و… نه این که … در موقع جنگ با دشمن بخندی و وسیله دفاعت رو به اونا بدی که این … محضه.»

 کاربری هم فیلمی از دکتر رجبی دوانی که پیشتر به این سخنان روحانی واکنش داشته در صفحه توئیتر خود گذاشت و به نقل از وی نوشت: «در آن زمان می خواستند امام حسن(ع) را زنده یا کشته تحویل معاویه دهند، حال آن که سیل مردم انقلابی ما که حماسه های عظیم ۹ دی و۲۲ بهمن ها آفریده اند هرگز نخواهند گذاشت که ما قابل تشبیه با دوران سخت امام حسن(ع) باشیم.»