مرد میدان/به بهانه سالروز شهادت سردار شهید سلیمانی
پس از انتشار فایل صوتی وزیر سابق امورخارجه کشورمان در فضای مجازی در سالهای قبل شاهد ایجاد فضای دو قطبی در رسانه ها و فضای فکری جامعه بودیم.
برخی از فعالان عرصه سیاست هشداردادند که این کار طراحی های راهبردی برای جلب توجه افکار عمومی بر این موضوع و عدم تمرکز بر مذاکرات هسته ای ارائه می باشد. اما به نظر می رسد در این هیاهو یک مفهوم در ذهن ها در حال شکل گیری است و آن تقسیم بندی مدیران به دو دسته مرد میدان و مرد دیپلماسی است و موضوع مهمتر اما در مقابل هم قراردادن این دو مفهوم است به نحوی که ضد هم باشند و قابل جمع کردن نباشند.
یعنی مرد میدان صرفا یک فرمانده جنگ است که لباس رزم می پوشد و در میدان جنگ فرماندهی می کند و می جنگد و از دیپلماسی سررشته ای ندارد و مرد دیپلماسی فردی است که صرفا در حوزه دیپلماتیک فعالیت می کند، کت شلوار پوش است و نامش روی آستین پیراهنش حک شده و در جلسات مذاکره و دیپماتیک حضور دارد و با وزرا و مسولین کشورهای خارجی دیدار و مذاکره و توافق می کند، اکثراً در سفرهای خارجی به سر می برد و کاری به جنگ و جنگیدن و ندارد اصلا هم جنگجو نیست و فقط دنبال صلح و راه حلهای صلح طلبانه است.
طرفداران هر دو طرف در حال تولید محتوا و طرفداری از جبهه محبوب خود هستند و طرف مقابل را تخریب می کنند اماسوال اصلی اینجاست که آیا این تقیسم بندی صحیح است ؟ آیا جای مرد میدان فقط در میدان جنگ است؟ آیا در میدان دیپلماسی به مرد میدان نیازی نیست ؟ آیا میدان جنگ بدون دیپلماسی قابل اداره است؟ آیا یک فرمانده طراز اول جنگ در جبهه ای متشکل از چندین و چند کشور و چندین و چند گروه است می تواند بدون دیپلماسی موفق باشد ؟ آیا یک مرد دیپلماسی واقعی در عرصه فعالیت خود بدون توجه به آرمانها و ارزشهای خود می تواند موفق باشد ؟ آیا عرصه دیپلماسی عرصه ایست که همه طرفهای آن دوستان هستند و در این تعاملات و داد و ستدها نباید به حفظ کیان و سرزمین و جان و ناموس کشور و مسلمانان توجه داشت و برای حفظ آنها سر سختانه جنگید و مانند یک جنگجو جانفشانی کرد؟
آنچه مشخص است محدود کردن مفهوم واژه مرد میدان به یک فرمانده صرفاً نظامی که فقط در عرصه جنگ حضور دارد ظلم بزرگی به مصادیق این مفهوم و کوتاه فکری بزرگ است. مرد میدان فردی است که در هر جا و هر زمان که نظام و انقلاب اسلامی نیاز دارد حضور موثر و فعال دارد. مسولانه تلاش می کند و از معرکه فرار نمی کند تا پای جان برای نظام و انقلاب مایه می گذارد.
این طبیعی است که میدان جنگ گنجایش تمام آحاد جامعه را ندارد اما تمام آحاد جامعه می توانند در محل کار و فعالیت خود جدی و با صلابت و ایمان مانند میدان جنگ ظاهر شوند. اگر اینگونه باشد طبیعی است که نظام از استواری و استقامتی برخوردار خواهد شد که شاید کمتر به میدان جنگ نظامی نیازمند شود و هیمنه نظام اسلامی دشمنان را از فکر و خیال دست انداز ی به این نظام مایوس و نا امید خواهد کرد.
با این توصیفات می توان دیپلمات بود و مرد میدان بود و می توان نظامی بود و دیپلماتیک رفتار کرد. در حقیقت هر یک از ما یعنی تک تک افراد جامعه اعم از کارگر، کارمند،دانشجو،طلبه، پاسدار، دیپلمات،کاسب، استاد، معلم و…. در عرصه کار، فعالیت و زندگی خود می توانیم مرد میدان باشیم.
طبیعی است که هر فرد بر اساس باور، اعتقاد و مبانی فکری خود نوع تعامل تلاش و فعالیت خودرا در جامعه انتخاب می نماید. حال می خواهیم به برخی خصوصیات مردان میدان اشاره کنیم.
۱٫باور به انقلاب اسلامی به عنوان یک نظام الهی یا صرفاً یک نظام سیاسی.
باور به انقلاب اسلامی به عنوان یک نظام الهی و ثمره ای از دین مبنین اسلام یکی از باورهای مبنایی مردان میدان می باشد. این باور موجب می شود که دفاع از انقلاب و نظام اسلامی و تلاش و کوشش برای اعتلای آن را واجب و ضروری برشمرده و مقابله با دشمنان آن را از واجبات می دانند.
۲٫ ولی باوری نسبت به مقام معظم رهبری و نه فقظ تلقی یک مقام صرفاً سیاسی از رهبری.
در باور مردان میدان جایگاه رهبری جایگاه ولی امر مسلمین جهان است که اطاعات از فرامین و برآورده کردن دستورات و سیاستهای ایشان واجب شرعی عقلی و قانونی است و راه نجات کشور و جامعه و عاقبت به خیری در اجرای فرامین ایشان می باشد.
۳٫اتکاء به خداوند و امداد الهی و مبانی اعتقادی اسلام در مقابل اتکاء صرف به عوامل مادی و نظام های بین المللی و غربی.
مردان میدان از آن جهت که همیشه در معرکه ها حاضر هستند با ماموریت های سخت و دشوار روبرو هستند. در این حال علاوه بر انجام تمام سعی و تلاش و به کارگیری تمام دانش، علوم و فنون و فناوری های ممکن توکل به خداوند و باور به عنایت الهی و استعانت از خداوند متعال را سرلوحه همت و تلاش و مبانی فکری خود قرار می دهند ضمن آنکه بی اعتمادی به دول غربی و به خصوص استکبار جهانی از اصول لایتغیر این افراد می باشد. .
۴٫اتکاء به توان داخل(خود باوری) در مقابل اتکاء به خارج(بیگانه باوری)
جهت گیری فعالیتهای مردان میدان بر ا ساس سیاستهای ابلاغی رهبری متمرکز بر توان داخلی بوده و از ساخت اسلحه، پهپاد، موشک بالستیک، سامانه پدافند، کشتی، زیردریایی، انجام فعایتهای جهادی، کار وتلاش اقتصادیف تولید و همه و همه بر اساس اتکاء بر توان می باشد.
۵٫دشمن ستیزی در مقابل کنار آمدن با همه
در دیدگاه مردان میدان اصل و اساس بر ستیز و جنگ با دشمن است. حراست از کیان و خاک کشور و نظام از آرمانهای اولیه و اصلی می باشد خون دادن به جای خاک دادن و تن ندادن به شکست و سازش نکردن با دشمن موضوعی پذیرفته شده است
۶٫کار و فعالیت جهادی در مقابل سیاسی کاری یا رفع تکلیف
برای مرد میدان کار و فعالیت نوعی جهاد محسوب می شود و فعالیتها جدی مستمر و پیوسته بوده و خستگی در انجام فعالیتها معنایی ندارد حال این میدان هر جا که باشد ناظر خداوند متعال است و تلاش در راه او جهاد است که بالاترین اجر را دارد..
۷.ترجیح منافع نظام بر منافع شخصی
مرد میدان همیشه نظام را بر خود و شخص خود مقدم می داند و در تصمیم گیری ها و موضع گیری ها اقدامات هیچ وقت منافع شخصی و گروهی را بر منافع نظام ترجیح نمی دهد.
۹.جمع بندی و نتیجه گیری
گرچه در ان روزها واژه میدان و دیپلماسی به عنوان دو فضای مقابل هم نام برده شده است، اما از کنار هم قراردادن این موضوع و لقب مرد میدان سردار حاج قاسم سلیمانی این رویکرد دراذهان در حال شکل گیری بوده و هست که ایشان صرفا مرد جنگ و میدان جنگ بود و اصلا ً اهل دیپلماسی نبود در حالیکه اطلاق لقب یا صفت مرد میدان بر حاج قاسم به این معنای بود که آن شهید بزرگوار عرصه را در هیچ لحظه و زمینه خالی نمی گذاشت و همیشه آماده انجام تکلیف بود و در تمامی عرصه ها به خوبی ایفای نقش می کرد. این رویکرد موجب آن شد که تلاش شود واژه مرد میدان بودن از یک مفهوم و معنای متعالی و وسیع به یک مفهوم محدود و بسته تنزل داده شود . اما مرد میدان بودن صرفاً به معنای مرد جنگ بودن نیست مرد میدان مرد تکلیف و مبارزه و جهاد است در هر عرصه ای که باشد خانه ، اداره، مدرسه، دانشگاه،کارخانه، میدان جنگ، عرصه دیپلماسی، و همه و همه عرصه حضور مرد میدان است .مرد میدان آماده انجام تکلیف منتظر است که هرجا لازم بود نقش آفرینی کند و تکلیف خود را ادا نماید. این خصوصیات بر گرفته از باورهایی است که مرد میدان دارد.